Ojcze, dziękuję ci za wezwanie do chwały nieba!

+Veni Sancte Spiritus! 26 maja 2020

J 17,1-11A

(1) W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: „Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył (2) i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu 1dałeś. dzieło, które Mi dałeś do wykonania. (5) A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. (6) Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. (7) Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. (8) Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. (9) Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. (10) Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. (11) Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie”.

Zbliżam się do Jezusa. Jesteśmy nadal w Wieczerniku. Zmienia się mowa Pana. Dotąd mówił do uczniów. Teraz, w ich obecności kieruje oczy ku niebu, podnosi serce do Ojca.

1. (1) „Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył (2) i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś”.

Jezus chwałę Ojca czyli niebo pragnie udostępnić każdemu człowiekowi. Taka jest Jego prośba. Każdy człowiek czyli także ja. Jestem w strumieniu pragnień Jezusa. Trudno o większe pragnienia niż niebo dla innych. Podziękuję Jezusowi za Jego miłość do mnie.

2. (3) A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.

Istotą nieba jest znanie Boga, jedynego prawdziwego Boga, oraz posłanego Jezusa Chrystusa. Znać czyli wiedzieć, ale także widzieć, jak również miłować. Zapewne znam bardzo wielu ludzi. Może u części z nich znam także ciemną stronę ich zachowań. Czy kocham ich bezwarunkowo? Kogo mi z tego grona ciężko kochać? Dlaczego? Co staram się zmienić w sobie, abym bardziej tę osobę kochał?

3. (5) A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.

Jezus, Wcielone Słowo Przedwieczne chce wrócić do nieba. Ono jest pełnią, ku której zmierza miłość. Tam gdzie pełnia obecności Boga, tam spełnienie ludzi. Podziękuję Bogu za dar powołania do chwały, czyli radowania się życiem w Bogu. Jak często cieszę się z tego, że Bóg jest miłością, że miłuje, że po prostu jest? Czy przekazuję innym ludziom okruchy z hojnej dobroci Boga? Jakie słowa, gesty i zachowania w ostatniej dobie świadczą, że dzieliłem się dobrocią?

Ojcze, dziękuję ci za wezwanie do chwały nieba!