Przypuszczam, że gdyby dzisiaj św. Łukasz pisał swoją ewangelię mógłby ją rozpocząć od mniej więcej takiego wstępu: Droga Katarzyno, drogi Piotrze, droga Marto, drogi Sławku! Od jakiegoś czasu nie miałem z wami kontaktu, bo było mi ciężko na sercu i oddaliłem się od bieżących spraw, wyciszyłem nasze relacje. Dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o Kimś, kto przemienił moje życie. Jak wiecie, ufałem różnym ludziom, którzy chwalili się swoimi osiągnięciami, znajomościami, układami, pieniędzmi. I wiecie, jak źle na tym wyszedłem. Zrozumiałem, że nic nie zbuduję na sile pięści albo sile obraźliwego języka. Spotkałem Jezusa z Nazaretu, prawdziwego Boga i Człowieka, którego siłą jest bezwarunkowa miłość i słowa prawdy. […]

Pewna stara Chinka miała dwa dzbany na wodę i nosiła je na drążkach powieszonych na ramionach. Jeden z dzbanów miał pęknięcie, dlatego po drodze od rzeki do domu kobiety utrzymywał tylko połowę wody. Przez dwa lata Chinka przynosiła wodę do domu w obu dzbanach, ale zawsze tylko w jednym dzbanie donosiła połowę wody. Opowieść mówi, że pęknięty dzban wstydził się ulewania wody. Po dwu latach miał rzec do kobiety: – Wstydzę się za swoje pęknięcie, gdyż z niego wycieka woda po całej drodze do domu. Kobieta uśmiechając się odpowiedziała: – Nie zauważyłeś, że na twojej stronie drogi kwitną kwiaty, a na drugiej stronie nie? Zasiałam na twojej stronie nasionka, gdyż widziałam pęknięcie i za każdym razem podlewałeś je. Przez te dwa lata mogłam zrywać te piękne kwiaty i przyozdabiać nimi stół. Gdybyś nie był taki, to piękno by nie istniało i nie zdobiło naszego stołu. […]

Dzisiaj (…)Chrystus zstąpił w wody Jordanu, aby w nich obmyć grzech świata, bo w tym celu przyszedł na świat (…)Dzisiaj sługa przyjmuje Pana, człowiek Boga, Jan Chrystusa; przyjmuje Tego, który przynosi mu niczym nie zasłużone przebaczenie [Z kazania św. Piotra Chryzologa]+Veni Sancte Spiritus! Niedziela Chrztu Pańskiego 2025. 12 Stycznia 2025 (Łk 3,15-16.21-22) […]

Nocą nad grotą pasterską zatrzymała się wielka gwiazda, a było to gdzieś koło Jerozolimy. Okazuje się, że w grocie urodził się Chłopczyk. Dziecko czuje się dobrze. Mama odpoczywa, mąż Mamy czuwa i organizuje bezpieczny dom. Rodzice nie życzą sobie podawać imion i adresu, bo krążą plotki o szalonych pomysłach miejscowego króla. Pasterze zachowują się jak odmienieni, bo są trzeźwi, a równocześnie radośni jak nigdy dotąd. Mówią, że widzieli największe Szczęście swojego życia, a od aniołów usłyszeli, iż narodził się Pan nowego stworzenia. […]

Co się będzie działo? Jak się to wszystko potoczy? Zamknęliśmy kalendarz z napisem: „Rok 2024”. Otwarliśmy kolejny. Przeszłość jest już poza naszym zasięgiem. Powierzamy ją miłosierdziu Bożemu. Przyszłość jest ciągle nieznana. Powierzamy ją Bożej Opatrzności. Teraźniejszość jest jedynym, na co mamy wpływ. Powierzamy ją miłości Boga. Czas jest darem. O północy skończył się ten, który możemy ująć w liczby: 31 mln 536 tys. sekund, 525 600 minut, 8760 godzin, 365 dni, 52 tygodnie, 12 miesięcy. […]