„Święty to ten, który jest zwykły na zewnątrz, a jest niezwykły w środku.” Tak określiły człowieka świętego dzieci. Ktoś inny dopowiedział: „Święty to jest taki człowiek, który z miłości do Boga zapomniał o sobie”. Jeszcze inny uzupełnił: „Świętym się jest”. […]

Cisza, spokój i spoczynek na klęczkach bądź w ławce. Do tego światło, niekoniecznie mocne, chwilami nawet ograniczające się do czerwonej lampki. Gdzie je można spotkać w przestrzeni ludzkich spraw? Tam, gdzie są sprawy Boże przeżywane wspólnie przez ludzi. Świątynia jest i pozostanie dla nas obszarem wyjętym ze świeckich i doraźnych załatwień, interesów i zabiegów. Tutaj przekracza się czas i przestrzeń sięgając chwały Stwórcy, a sakralna budowla jest przystankiem w drodze do wieczności. […]

Z lodową górą jest tak, że ponad powierzchnią zimnej, arktycznej wody widać jej spory kawał. Gdyby jednak wykonać zejście pod wodę, wtedy oczom śmiałka (czy raczej szaleńca) ukaże się prawie bezmiar tej lodowej skały. Zanurzenie zależy od gęstości lodu czy wody, w której wyspa pływa, ale także od pochodzenia takiej lodowej bryły. Zwykle pod wodą znajduje się nie mniej niż ¾ góry lodowej. Taka jest nasza modlitwa. Dostępna oczom obserwatorów tylko w tym, co zewnętrzne. […]

Biała sutanna od 44 lat nieodparcie kojarzyć się może Polakom ze św. Janem Pawłem II. Oto bowiem dzisiaj mija dokładnie tyle lat, gdy pewien sympatyczny Kardynał z Krakowa, z woli Chrystusa Pana, został wybrany następcą św. Piotra – biskupem Rzymu i całego świata. Czarna sutanna została zamieniona na białą. Papież nie ubrał adwokackiej togi, nie wdział sędziowskiego stroju, a stał się Obrońcą ludu chrześcijańskiego, mistycznie zgromadzonego w Kościele katolickim. […]

Nie pomoże ani Apap ani Ibuprom ani Nurofen. Nie ma szans. To nie przeziębienie albo ból zęba. Nie można pomóc chorym na trąd usuwając chwilowo bardzo dolegliwe boleści kończyn. Tym bardziej nie można im pomóc zapewniając, że wszystko będzie dobrze. Skuteczną pomocą jest miłująca obecność i akceptacja biedaków mimo ich odrażającego wyglądu. […]

Może całkiem wartko i sprężystym krokiem, a może ledwo, ledwo, z ociąganiem się i oglądaniem w te i we wte, ale … dotarliśmy na dzisiejszą Eucharystię. Przybyliśmy do ołtarzy Pańskich, czyli dwóch zasadniczych stołów: Słowa Bożego i Ofiary eucharystycznej. Co nas przyciągnęło? Co było tym magnesem o sile wielkiej, albo mniejszej, ale wystarczającej… Większa lub mniejsza – Wiara. […]