Mam u siebie w pokoju takie ważne dla mnie zdjęcie: uśmiechnięta para młodych rodziców. Mąż przytula i całuje w czoło swoją żonę. Ona na ramieniu trzyma ich kilkutygodniową córeczkę, którą ona całuje. Taki strumyczek czułości tam, gdzie udzielanie się mężczyzny i kobiety ucieleśniło się maleństwem. Wszystko, co najpiękniejsze w człowieku, a przecież wszystko to z Boga pochodzi. On bowiem połączony jest wewnętrzną wzajemnością, gdy będąc Jeden jest równocześnie w Trzech osobach.

[…]

Na plaży wzdłuż morza wędruje młoda matka ze swoim synkiem. Dziecko stawia jej pytanie: -Mamo, miałaś kiedyś jakieś marzenie? Matka zatrzymuje się, patrzy na niego, uśmiecha się i odpowiada: – Tak. Stoi teraz obok mnie i zadaje pytanie…

[…]

Dokąd właściwie odszedł Jezus? Gdzie jest niebo? Być może zamiast: „Idźcie na cały świat…” prościej byłoby Zbawicielowi powiedzieć: „Idźcie do nieba głosząc Ewangelię na ziemi!”. Tylko ile byśmy z tego zrozumieli? Jezus mówi zatem, aby iść na cały świat, a ten zaczyna się już przy drzwiach sąsiada. […]

Oglądałem niedawno kilka zdjęć ukazujących ojców przy porodzie. Małżonkowie przeżywali to przełomowe wydarzenie razem z żonami. Charakterystyczna była rozpiętość uczuć na twarzach ojców przeżywających poród: od wzruszenia, współczucia dla żony, przez pewne niedowierzanie, aż po zachwyt i euforię. Ojcowska i małżeńska radość wybiła wszystkich z opanowania i stabilnej równowagi. Dogłębna radość może być wzbudzona tak pięknym i naturalnym wydarzeniem jak poród. Radość tworzy się bowiem w relacji. […]

W Apulii w południowych Włoszech rośnie takie drzewo oliwne, które ludzie nazwali „drzewem myślącym”. Nazwa wzięła się stąd, że bardzo gruby pień pomarszczył się w taki sposób, iż można się w nim dopatrzyć twarzy zamyślonego mężczyzny. Szacują uczeni, że drzewo liczy blisko dwa tysiące lat. Ta starożytna sędziwość drzewa i kształt ludzkiego zamyślenia wiążą się z mądrością Boga, który w dzisiejszym słowie Bożym drzewo uznał ze właściwy obraz rozwoju i owocowania. […]

Na drzewie iglastym przed oknem usiadły dwa ptaki. Podnoszą swoje łebki, dość szybko przeskakują z gałęzi na gałąź. Po chwili odlatują. Nawet jeśli weszły w jakąś komunikację, jest ona powierzchowna i krótka. Ptasie opowieści mogą kojarzyć się nam z wierszem „Ptasie radio” Jana Brzechwy. Zupełnie inaczej ma się sprawa z opowiadaniem uczniów, którzy wrócili do Wieczernika. Mają tak wiele do przekazania. […]

Po co ludzie wymyślili drzwi? Pytanie jest banalne tylko z pozoru. Nie chodzi przecież tylko o to, aby zamykając dom ochronić się przed wiatrem, deszczem czy mrozem. Nie chodzi także o ochronę przed zwierzętami. Niestety. Sensem zamkniętych drzwi jest ochrona domowników przed drugim człowiekiem: od nieproszonego gościa po złoczyńcę. […]

Wśród życzeń na dni Świętego Triduum, które spływały w tym roku pojawiły się i takie: Miłości Wielkiego Czwartku, Wiary Wielkiego Piątku, Nadziei Wielkiej Soboty, wreszcie radości Wielkiej Niedzieli. […]

Zapadła wielka cisza. W sercu niejednego z nas dudni słowo krótkie i ważne:

DLACZEGO?

Dlaczego Bóg wybrał Krzyż jako narzędzie zbawienia? Dlaczego Jezus pozwolił się zabić? […]

Co wieczór kładziemy się spać bez żadnej pewności, że rano obudzimy się żywi, ale mimo to nastawiamy budziki. To jest nadzieja. Gdy Zbawiciel posłał swych dwu uczniów, aby we wsi znaleźli i przyprowadzili oślę nie miał pewności, że trafią od razu, ale miał pewność, że na pewno trafią, bo zaufali Jego słowu. […]