Mówią, że miłosierdzie jest postawą trzykrotnej otwartości: najpierw człowiek ma otwarte oczy, aby widzieć komu pomóc; potem człowiek ma otwarte ręce, aby gotowe były nieść pomoc, wreszcie człowiek ma otwartą kieszeń, gdy jest potrzebne wsparcie finansowe. A początkiem tej miłosiernej otwartości jest wrażliwość serca, które w potrzebującym człowieku dostrzega bliźniego. […]

Apostołowie i uczniowie. Dwunastu i siedemdziesięciu dwóch. Wszyscy bliscy Jezusowi, choć grono Dwunastu – z wyłącznej i niepojętej woli Chrystusa Pana – bardziej wtajemniczone i zobowiązane. Wszyscy wsłuchani w Jezusa, widzący Jego gorącą miłość i wierzący w Jego szczególne posłanie od Ojca niebieskiego. Apostołowie staną się biskupami, siedemdziesięciu dwu będzie głosić Zmartwychwstałego jako kapłani, diakoni, a niektórzy jako świeccy misjonarze i katecheci. […]

Mówią o takich: Szybcy goście. Ledwie zobaczyli sprzeciw, czyli drzwi zamknięte przez Samarytan, już chcieli ich ukarać, a nawet zniszczyć ogniem z nieba. Tym razem apostołowie Jakub i Jan nie zdali egzaminu z rozumienia swojego Mistrza Jezusa. On przecież odwróciwszy się zabronił im tego. Powołani do miłowania chcieli przedwcześnie wymierzać sprawiedliwość bez miłosierdzia. Czy lekcje miłości Jezusa udzielane apostołom okazały się daremne? […]

Gdzie jest Bóg, skoro na wojnie giną dzieci? Jak Bóg może do tego dopuścić? Tymczasem Bóg nie boi się trudnych pytań. Bo właśnie w Nim – cierpiącym, zabitym i zmartwychwstałym Jezusie możemy zbliżyć się do odpowiedzi. […]

Dziewczynka tańczy przed stwarzającym świat Bogiem; to dorastające dziecko przypatruje się Jego dziełu z zaciekawieniem. Ma urokliwie ładne oczy, a na imię Mądrość, pierwsze ze stworzeń Bożych, zawsze obecne przy Stwórcy. Jest niejako architektem czyli nosi w sobie wzór piękna i doskonałości stworzenia. […]

Strumień mówi: „Nie rozumiem, na co muszę wiecznie z gór w doliny płynąć. Mój ruch ciągły próżną tylko pracą, kiedy w morzu mam bez śladu ginąć…” Na to kwiaty w dolinie rosnące: „Ty się nie skarż, o dobry strumieniu! Twoje wody sączą życie łące, są niezbędne naszemu istnieniu”

(Adam Asnyk. Wątpliwości) […]

Akademia z okazji Dnia Matki. Dziewczynki i chłopcy śpiewają z takim szczerym zaangażowaniem jak tylko przedszkolaki potrafią: „Niepowtarzalny jest każdy z nas. Bóg o tym wiedział i dał nam was [mamę i tatę]. To nie przypadek, że mamy siebie; wszystko to jest zapisane w niebie”. Znakomity pomysł wdrażania w biblijny przekaz o miłości Ojca niebieskiego, dla którego życie człowieka jest jak księga zapisywana miłością rodziców i rodziny, czerpaną z Niego. […]

Drzewa modlą się szumem liści, ptaki śpiewem, trawa zielonością, a człowiek Miłością. Odnalazłem takie słowa o naturze, która w swoim porządku kieruje się ku Bogu. Jako ostatni element tego ciągu stworzenia mamy człowieka, który otwiera się na Kogoś, kto uzdalnia go do kochania. Duch Święty jest żywą miłością Ojca i Syna. Przychodzi do nas, by ofiara i dar były naszą najpiękniejszą modlitwą. […]

Obaj są w mocno podeszłym wieku. Mieszkają daleko od siebie. Poznali się w gimnazjum. Połączyła ich przyjaźń. Adam został muzykiem, Jacek wstąpił do komunistycznej Służby Bezpieczeństwa. Podzielił ich światopogląd i praktyka życia. Ale przyjaciel to przyjaciel. Kiedyś Adam zadzwonił do przyjaciela. Wysłuchał jego żalu, bólu i narzekania. Potem powiedział: Wiesz Jacku, życzę ci, żebyś został przytulony przez Pana Jezusa… W telefonie po drugiej stronie połączenia długie milczenie. Wreszcie wybuch płaczu i słowa: Adaś, czekałem, że ktoś mi tak powie… […]

Owieczki na łące, a obok nich pasterski pies. Wypas jest czymś koniecznym dla uzyskania sera i wełny. Zwykle owce zgromadzone w jednym miejscu jak gdzieś na płaskowzgórzu Skalnego Podhala stoją same. Bez gazdy czy juhasa. Ale on się musi zjawić, aby je poruszyć i nakazać dalszą wędrówkę. […]