Ile zostało dni do zakończenia adwentu? Pytanie nie jest pomyłką. Świadomie jest postawione w pierwszym dniu adwentu nowego roku liturgicznego, któremu Kościół przydziela literkę A. Chodzi o twój adwent. O sens twego utęsknionego oczekiwania, bo tylko wtedy liczy się dni z upragnieniem i radością.

+Veni Sancte Spiritus! 1 nd Adwentu rok A

Mt 24,37-44 1 grudnia 2019

Bracia i Siostry!

Zawsze rozpoczynając czas liturgicznego adwentu, warto postawić sobie trzy pytania:

Pierwsze) Dlaczego wierzę, że Jezus z Nazaretu narodził się dwa tysiące lat temu jako prawdziwy Syn Boga i oczekiwany Odkupiciel ludzi?

Drugie) Jakie oczekiwania wiążę z Jego ostatecznym przyjściem w chwale?

Trzecie) Na ile staram się Go oczekiwać każdego dnia?

Ewangelia przynosi dzisiaj słowa Zbawiciela sięgające początku stworzenia. Chrystus przywołuje czasy pozornie szczęśliwe, gdy ludzie jedli, pili i za mąż wychodzili, na ogół uważając, że wszystko mają pod kontrolą i stanowią bezpiecznie o swoim życiu. Okazało się to wielką iluzją. Rozumek zarozumiałych panów i pań przesłonił im dyskretną obecność miłującego Boga. Znalazł się jeden, który nie uległ pysze swojego rozumu. Kim był?

Miał na imię Noe. Był synem Lameka, wnukiem Metuszelacha. Był ostatnim z dziesięciu praojców ludzkości, z zawodu rolnikiem i ogrodnikiem. Z sumienia – jedynym sprawiedliwym wśród sobie współczesnych. Tajemnicą zaś jego sumienności była przyjaźń z Bogiem, który znalazł w nim upodobanie ze względu na jego prawość i pracowitość. Wedle miar Księgi Rodzaju Noe liczył sobie 600 lat (sześćset), gdy otrzymał od Boga polecenie zbudowania arki, w której schronił się z żoną i trójką synów oraz ich żonami, zabierając ze sobą po siedem par ze wszystkich zwierząt czystych i po parze nieczystych (rytualnie) zwierząt. Po dziesięciu miesiącach ulewy, która zniszczyła świat, gdy arka osiadła w armeńskich górach Ararat, Noe wyszedł na ląd i złożył Bogu ofiarę dziękczynną. Otrzymał wówczas od Boga obietnicę, że już nigdy nie będzie podobnej kosmicznej katastrofy. Bóg zawarł z nim jak protoplastą nowej ludzkości przymierze – rękojmię cierpliwego miłosierdzia Stwórcy, którego widocznym znakiem była tęcza. Otrzymał prawa w przymierzu, które Żydzi ujęli jako „Siedem przykazań Noego”: 1) uznawanie zwierzchności, 2) zakaz bluźnierstwa, 3) zakaz bałwochwalstwa, 4) zakaz kazirodztwa, 5) zakaz zabijania, 6) zakaz rabunku i kradzieży, 7) zakaz spożywania mięsa z krwią (Rdz 9, 107). Noe stał się praojcem nowej ludzkości, przedłużając swój ród w synach Semie, Chamie i Jafecie. Dla ludzi kochających Boga stał się wzorem człowieka czuwającego i sprawiedliwego, który głosił sprawiedliwość Bożą i zapowiadał groźny sąd Boży. Wody potopu stały się zaś typem czyli figurą chrztu w Krwi Chrystusa Pana, który przyniesie oczyszczenie z grzechów (P. Bosak. Leksykon wszystkich postaci biblijnych. Kraków 2015 s. 1141).

Czuwanie dotyczy skarbu chronionego albo spodziewanego. Ojciec i matka strzegą poczętego dziecka, które już jest, a którego się spodziewają. Tak czy inaczej wartość życia przyrodzonego jest już w ich zasięgu. Czym zatem może być wartość życia nadprzyrodzonego które przynosi Syn Boży, gdy staje się człowiekiem i na świat przychodzi? Nasze marne, neurotyczne zatroskanie napełnia spokojnym światłem przekaz od Boga Kocham także ciebie też. Chcę, byś szanował siebie i zaufał mojemu słowu.

Na początku adwentu stań. Wyłącz smartfon. Weź kilka głębokich wdechów. Napisz na kartce dwa pytania i zmierz się z nimi: Dlaczego wierzę w Jezusa Chrystusa i czego od Niego oczekuję?