Król w cierniowej koronie. Król z berłem z trzciny i w purpurowym płaszczu na ubiczowanym ciele wprawia nas w zakłopotanie. Jezus z Nazaretu, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek jest królem wszechświata. Ale nie takiego świata. Bo On nie jest z tego świata, choć zbawia ten świat. Jego królestwo nie rozciąga się na mapie, ale w obszarze ludzkiego serca. To człowiek może być ziemią Chrystusa Pana. Jeśli odda się w Jego władanie.
+Veni Sancte Spiritus! Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata 34 niedziela C 20.11.2022
2 Sm 5,1-3; Ps 122; Kol 1,12-20; Łk 23,35-43
Bracia i Siostry w Chrystusie!
Uroczystość Chrystusa, Króla Wszechświata posiada rozbudowaną liturgię słowa. Dzięki temu poznajemy, kim jest król w rozumieniu biblijnym i czym jest jego władza nad ludem. Wybrane czytania ukazują różne aspekty Chrystusowego królowania, mówią o Jego królestwie w wymiarze ziemskim i tym wiecznym, pokazują drogę prowadzącą do tego królestwa. Księga Samuela ukazuje króla Izraela Dawida. On z mocą zapowiada przyjście prawdziwego Króla, który będzie pasł lud Boży(2 Sm 5,1-3). Z kolei Św. Paweł ogłasza, że Ojciec niebieski uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna (Kol 1,13). Pełnią wszystkiego jest Góra Ukrzyżowania, gdzie przenosi nas ewangelia. Tam Jezus umiera na krzyżu jako Chrystus naszej wiary, jako prawdziwy król władny własną miłością tak się samo ograniczyć, że składa Ofiarę na odkupienie naszego życia wiecznego. Tam ujawnia się moc Jego królewskiej władzy. Pierwszym, który jej doświadcza jest skruszony łotr, który słyszy z ust Pana:„Dziś ze Mną będziesz w raju”. Dlaczego jednak mówimy o Chrystusie Królu Wszechświata, skoro sam Jezus mówi o sobie „królestwo moje nie jest z tego świata” (J 18,36)? Jego królestwo charakteryzuje się absolutną odmiennością od wszystkich innych królestw. Bardzo ciekawie wyjaśnia to ks. Stanisław Łucarz SI: „Królestwo Jezusa jest Królestwem Prawdy, a więc usunięcia wszelkiego fałszu, całego oszustwa szatana, w którym od grzechu pierworodnego pogrążony jest świat. Jezus demaskuje królestwo kłamstwa, w którym księciem jest ten, który kłamcą był od początku – szatan. Przez całą swoją działalność publiczną ujawnia różnorakie przejawy kłamstwa począwszy od kłamstwa religijnego w wydaniu faryzeuszów i saduceuszów, przez kłamstwa życia codziennego aż po kłamstwo polityczne. Jednocześnie objawia prawdę o Bogu i prawdę o człowieku. On sam jest tą prawdą. To w Nim najpełniej objawia się natura Boga, którą jest miłość, i na Nim też najwyraźniej objawia się natura ludzkiego grzechu, którą jest śmierć (…) A jednak w Nim, w Jego krzyżu i zmartwychwstaniu staje otworem wyjście z tej sytuacji bez wyjścia: Bóg kocha grzesznika i nie pozostawia go w śmierci. To największa i najpiękniejsza prawda”.
Królowanie Jezusa dokonuje się w sercu ludzi. Na błędne pojęcie tego królowania wskazuje św. Josemaria Escriva de Balager: „Jedni sprowadzają religię do mnóstwa zakazów albo zadowalają się katolicyzmem połowicznym. Inni chcą odwrócić Pana Boga twarzą do ściany albo umieścić Go w kąciku duszy. Wobec nich powinniśmy twierdzić naszymi słowami i naszymi czynami, że pragniemy uczynić Chrystusa autentycznym królem wszystkich serc (Bruzda, 608). Święty zada pytanie niejako ustami Jezusa: Co byśmy odpowiedzieli, gdyby nas zapytał: „A jak ty pozwalasz Mi w sobie królować?. I odpowie: „Potrzebuję Jego łaski, aby mógł we mnie królować”(To Chrystus przechodzi 181).