Od pierwszych stron Biblii wąż jest symbolem zła, które ze swej natury krzywdzi i sprowadza śmierć. Uczeni stwierdzili istnienie 3149 gatunków węży (rok 2019). W Polsce żyje zaledwie pięć ich gatunków: gniewosz plamisty, wąż Eskulapa, zaskroniec zwyczajny, zaskroniec rybołów oraz żmija zygzakowata. Zaledwie 10-25 % wszystkich węży jest jadowitych, jakaś część specjalizuje się w duszeniu( a potrafią połykać ofiary w całości, mimo że często są one większe od samego węża). Niemniej kulturowo wąż budzi w nas odrazę i lęk, a przynajmniej niepokój.
+Veni Sancte Spiritus! 1 nd WP 26 lutego 2023
Rdz 2,7-9;3,1-7; Ps 51; Rz 5,12-19; Mt 4,1-11
Bracia i Siostry w Chrystusie!
Zło ubrane w zwierzęcy kształt węża, przybrane w formie gada. W starożytności był on symbolem mądrości i siły magii. Faraonowie wplatali sobie wyobrażenie węża w koronę, by ich zdobiło. Grecy przypisywali wężowi Asklepiosowi moc uzdrawiania i oddawali boską cześć. W Księdze Rodzaju wąż ucieleśnia zło, uosabia demoniczną siłę, która od początku świata ukrywa się za pogańskimi kultami wiodąc do śmierci.
Księga Rodzaju kreśli dzisiaj obraz grzechu pierwszych rodziców. Ukazuje mechanizm działania złego ducha wobec ludzi. Upadły anioł, który sprzeciwił się u początku stworzenia miłości Boga wypowiadając Mu posłuszeństwo chce zniszczyć ludzi. Jest manipulantem, kłamcą, oszustem. Strategia szatana bazuje na trzech etapach:
Pierwszy to nawiązanie dialogu szatana z człowiekiem. Ewa, pramatka została upatrzona przez demona, aby usłyszała przewrotne pytanie, które domaga się odpowiedzi: „ A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?” Pytanie fałszywe, bowiem Bóg nie zabronił spożywania owoców ze wszystkich drzew ogrodu. Ale stało się… Kobieta nawiązała dialog ze złym duchem.
Drugim etapem niszczenia człowieka przez szatana jest półprawda. On nie zachęca do grzechu, ale uwodzi: „Na pewno nie umrzecie” Nic jednak nie mówi im o śmierci duchowej, wskutek której zostaną wygnani z raju przestając żyć w bliskości Boga. Otworzą się im oczy, aby poznali nie tyle dobro, co zło, jakiego się dopuścili. Nagość stanie się zarzewiem napięcia i lęku.
Trzecim etapem strategii szatańskiej jest zmiana wizerunku Boga; Ewa wypowiadając się o Bogu podkreśla zakazy, które dał, a nie upoważnienia, które otrzymali. Bóg przecież nie zabronił jeść owoców i dotykać drzewa poznania dobra i zła. Tymczasem Ewa dodaje od siebie, że nie wolno drzewa dotykać. Bóg mówił, że nie wolno spożywać (Rdz 2, 16). Szatan wmawia, że Bóg jest rzekomo zazdrosny i nie jest już widziany przez ludzi jako Bóg hojności i wspaniałomyślności.
Uległ pokusie król Dawid, który w psalmie 51 wyśpiewał swoją skruchę, pokutę i ufność, że Bóg okaże mu miłosierdzie. Św. Paweł w liście do Rzymian zapowiada, że choć przez przestępstwo jednego człowieka przyszła na świat śmierć, to „czyn sprawiedliwy Jednego” Jezusa usprawiedliwi życie wszystkich.
W pierwszym czytaniu szatan nawiązał fałszywy dialog z człowiekiem, który został zwiedziony i zraniony grzechem. W ewangelii Jezus dialoguje z oszustem, ale opiera się jego kuszeniu. Ponownie szatan stosuje trzy pułapki: Pokusa pierwsza: posiadania władzy nad zaspokajaniem potrzeb ciała; pokusa druga: posiadania władzy nad aniołami; pokusa trzecia: posiadania władzy nad całym światem stworzonym. Cena jest jedna: posłuszeństwo wobec szatana. Warto zauważyć, że zły duch świetnie orientuje się w znajomości Pisma Świętego, ale zna je bez miłości. Jezus jest lepszym specjalistą od Słowa Bożego, dlatego trzykrotnie osłania się jego tarczą podając znakomite biblijne odpowiedzi. Nie ma paktów z diabłem.
Potrzebujemy pustyni: zatrzymania, wyciszenia, napełnienia się ciszą, w której wybrzmią szepty Ducha Świętego. Ktoś powiedział: Nie zabieraj dziecku kamieni spod nóg, bo gdy dorośnie, potknie się o ziarenko piasku. Wyruszamy na tę pustynię nie dla sportu, ale dla miłości.