Tydzień temu o północy śpiewaliśmy kolędę Wśród nocnej ciszy, głos się rozchodzi, wstańcie pasterze, Bóg się wam rodzi… W ostatni dzień 2022 roku o g. 12 w południe można było usłyszeć w Krakowie głos dzwonu „Zygmunta”, który z katedry na Wawelu obwieścił smutną nowinę o śmierci Ojca Świętego Benedykta XVI. Północ wybrzmiała petardami. Ludzie złożyli sobie życzenia. Coś się zamyka, coś się otwiera. Ale najważniejsze, że w ten nowy kalendarz wchodzimy ze Świętą Bożą Rodzicielką Maryją. […]

Uśmiechnięte pielęgniarki trzymają na rękach troje niemowląt owiniętych białymi okryciami. Obok młody mężczyzna z uśmiechem na twarzy pozoruje osunięcie się i zemdlenie. Zdjęcie podpisano: „Młody tato właśnie się dowiedział, że żona urodziła trojaczki”. Scena z oddziału położniczego w szpitalu. Scena, która obrazuje wzruszenie i powstanie nowych relacji. Odtąd słowo „ojciec” wpiszę się na stałe w tożsamość tego mężczyzny, a słowo „dzieci” nabiera kształtu konkretnych trojga osób. […]

Napisali o nim tylko 26 wersów w całym Piśmie Świętym, przy czym nie zacytowali go ani razu. Weszli w głębię jego serca kreśląc intymny obraz modlitwy; jego działanie wyrazili prezentując najpierw jego nabożne sny, w których spotykał się z aniołem Bożym. Drugim krokiem było ukazanie jego szybkich decyzji podjętych po przebudzeniu. Wszystko, co zrobił wobec Żony i Dziecka było ochroną; najpierw dobrego imienia Dziewicy Matki, a potem życia Jej i Emmanuela. […]

Przychodzi taki wiek, że oczy pewnych osób potrzebują okularów, a uszy innych osób aparatów słuchowych. Choroba pojawia się zwykle nieproszona. Braki w naturze sprzeciwiają się realizacji potrzeby. Powstaje niepewność i lęk. Co będzie dalej? Tymczasem dzisiaj słowo Boga mówi nam o nadziei spełnienia nie tylko naszych potrzeb naturalnych, ale o urzeczywistnieniu pragnienia Boga, jakim jest nasze życie wieczne. […]

Po operacji usunięcia guza mózgu na sali zabiegowej nie było już pacjenta. Zabrano go na intensywną terapię. Operacja trwała 32 godziny. Na podłodze położyło się na plecach, w lekarskich fartuchach dwóch chirurgów. Leżeli i patrzyli w sufit. Jeden z nich wzniósł palce prawej dłoni w geście Victorii. Te trzydzieści dwie godziny były czasem absolutnej służby ratowania życia i zdrowia chorego. […]