„Święty to ten, który jest zwykły na zewnątrz, a jest niezwykły w środku.” Tak określiły człowieka świętego dzieci. Ktoś inny dopowiedział: „Święty to jest taki człowiek, który z miłości do Boga zapomniał o sobie”. Jeszcze inny uzupełnił: „Świętym się jest”.
+Veni Sancte Spiritus! Mt 5,1-12a
Bracia i Siostry w Chrystusie!
Dzisiaj w jednej uroczystości wspominamy Wszystkich Świętych. Czcimy Boga, Dawcę życia i świętości za powołanie nas do szczęścia wiecznego. Świętujemy ludzi, którzy zwyciężyli swój grzech mocą krwi Chrystusa przelanej na krzyżu, mocą naśladowania Jezusa przez wiarę w słowo Boże, wiarę w sakramenty święte oraz Święty Kościół Jezusa Chrystusa.
Dzisiaj spoglądamy na portrety i rzeźby świętych, którzy zostali ogłoszeni jako zbawieni przez akt kościelnej kanonizacji. Spoglądamy również na groby naszych bliskich, których ostateczny los jest Bogu wiadomy, a my wyrażamy nadzieję, że przez Miłosierdzie Boże zostali zbawieni i pójdą do nieba. Co Kościół Święty mówi nam o rzeczach ostatecznych? Każdego z nas czeka śmierć, sąd Boży, niebo albo piekło.
„Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczenie 568 , albo otwiera bezpośrednio wejście do szczęścia nieba 569, albo stanowi bezpośrednio potępienie na wieki”(KKK 1022). „To doskonałe życie z Trójcą Świętą, ta komunia życia i miłości z Nią, z Dziewicą Maryją, aniołami i wszystkimi świętymi, jest nazywane „niebem”. Niebo jest celem ostatecznym i spełnieniem najgłębszych dążeń człowieka, stanem najwyższego i ostatecznego szczęścia”(KKK 1024).
Św. Cyprian, bp i męczennik powie: „To będzie twoją chwałą i szczęściem: być dopuszczonym do widzenia Boga, mieć zaszczyt uczestniczenia w radościach zbawienia i wiekuistej światłości w towarzystwie Chrystusa Pana, twego Boga… Cieszyć się w Królestwie niebieskim razem ze sprawiedliwymi i przyjaciółmi Boga radością osiągniętej nieśmiertelności”(KKK 1028).
Zbawiciel mówi osiem błogosławieństw, osiem zasad świętego, osiem zasad niebiańskiego szczęścia. Ono jest odwrócone o 180 stopni wobec ludzkiej doczesnej logiki. Wedle Jezusa, świętym szczęściarzem jest ubogi, bo jego bogactwa są już w niebie. Świętym szczęściarzem jest płaczek o wrażliwym sercu, bo kocha przez szczere współczucie. Świętym szczęściarzem jest człowiek cichy, gdyż kocha dyskretnie. Świętym szczęściarzem jest osoba zabiegająca o sprawiedliwość dla siebie i innych, ponieważ kocha porządkując świat relacji społecznych. Świętym szczęściarzem jest miłosierny, gdyż pomagając prawdziwie potrzebującym kocha odrzuconego Chrystusa. Świętym szczęściarzem jest człowiek czystego serca, bo spojrzeniem i dłonią okazuje czułość, a nie żądzę. Świętym szczęściarzem jest osoba czyniąca pokój, ponieważ buduje więzi, a nie tnie relacje. Wreszcie świętym szczęściarzem jest ten, który ponosi faktyczne cierpienie wskutek prawości sumienia, bo jego uczynek zapisany jest w księdze chwały nieba. Święci to uczniowie Jezusa, którzy przyjęli logikę krzyża.
Ciekawie i oryginalnie wyraża to wiersz młodego seminarzysty, dzisiaj ks. Tomasza Podlewskiego, który napisał:
Chcesz odnaleźć mądrość Tomasza z Akwinu
siłę Weroniki do odważnych czynów
wraz z Matką Teresą przyjąć postać sługi
zaufać Maryi jak Jan Paweł II
Chciałbyś jak Monika silną mieć nadzieję
modlić się i pościć wraz z Księdzem Vianneyem
zdobyć posłuszeństwo Pio z Pietrelciny
dziecięctwo Tereski od Bożej Dzieciny
chciałbyś rozeznawać jak Ojciec Ignacy
razem z Benedyktem mieć zapał do pracy
jak Kohelet pojąć że wszystko przemija
uświęcać codziennie jak Josemaria
chcesz walczyć o czystość tak jak Karolina
pragniesz nawrócenia jak u Augustyna
i prostoty życia Franciszka z Asyżu
nie wiesz gdzie ich szukać
Spójrz
wiszą na krzyżu
(Tomasz Podlewski, luty 2011, pierwsze miesiące seminarium. Dzisiaj: Ks. Tomasz, kapłan archidiecezji częstochowskiej)
Warto dzisiaj podziękować naszym ulubionym świętym. Warto też zapytać samego siebie:
czego ja się od mego ulubionego świętego nauczyłem w tym roku?