Do końca życia ubolewał nad swoim młodzieńczym zachowaniem. Zdarzyło się bowiem w młodości św. Wincentego a Paulo, że mieszkając w kolegium zawstydził się swego wiejskiego pochodzenia. Kiedy jego ojciec, prosty wieśniak przyszedł odwiedzić go niespodziewanie, ten odmówił zejścia do rozmównicy, ponieważ nie chciał, aby koledzy widzieli, że rozmawia z biedakiem. Biada mi, tłukło się po jego sercu do końca życia za zlekceważenie własnego taty. Kiedy już był jednym z najbardziej szanowanych księży we Francji, mówił o sobie: „Jestem jedynie ubogim wieśniakiem, który pasał świnie, a moja matka była służącą”. […]

Na imię mu było Czesław. Dopuszczał się oszustw w Polsce w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Okłamywał niezwykle wiarygodnie. Wyciągał od ludzi pieniądze w sposób bardzo przemyślany, nie wprost, cierpliwie osaczając emocjonalnie „ego” swoich ofiar. Odbierał od ludzi „niegodziwą mamonę”, pozorując powagę i skuteczność, albo pokorę i nieporadność. Do czasu. […]

Chociaż jest już po czterdziestce, mówi o sobie, że żyje dopiero dwadzieścia cztery lata. Mimo, że jest mężem i ojcem mówi o sobie, że jest dzieckiem. Chciałbyś poznać jego imię? Nie podam. Ale on chętnie by siebie nazwał opisowo: „Nawrócony grzesznik”. Życie rozpoczął dopiero po prawdziwym spotkaniu z Jezusem, gdy otworzył się na Jego miłosierdzie, dojrzawszy i wyznawszy swój grzech. Dotąd alkohol odbierał mu wolność, relacje i samego siebie. Spotkawszy Jezusa miłosiernego przestał ledwie istnieć, zaczął żyć. A gdy po latach ożenił się i urodziła się im córeczka, poczuł, czym jest radość, z jednego grzesznika, który się nawraca. […]

Premier Winston Churchill dnia 13 maja 1940 roku, w inauguracyjnym przemówieniu przed Izbą Gmin wygłosił krótkie, ale znaczące przemówienie, w którym jedno szczególnie zdanie poruszyło ludzi: „Mogę wam obiecać tylko krew, znój, łzy i pot”. Takim sposobem zaczęły się najlepsze lata w politycznym życiu jednego z najwybitniejszych mężów stanu Wielkiej Brytanii. […]