„Jak długo na Wawelu, Zygmunta bije dzwon, tak długo w sercach naszych, brzmi jego dźwięczny ton”. Parę dni temu wybrzmiał nasz królewski dzwon zaznaczając, że wisi i bije już od pięciuset lat. Donośnie zaznacza, że potrzebujemy zatrzymać się na refleksję o przeszłości, by nie przegrać przyszłości. Odpocząć pięknem polskich świętych, mądrością polskich królów, odwagą polskich wodzów, mrówczą pracą polskich matek i ojców.
+Veni Sancte Spiritus! 16 nd zw. B 18 lipca 2021
Jr 23,1-6; Ps 23; Ef 2,13-18; Mk 6,30-34
Bracia i Siostry w Chrystusie!
Zapewne Jezus nie znał głosu dzwonów. Wiedział jednak nasz Pan, że trzeba zaznaczać rytm pracy i odpoczynku. Słowo Boże pokazuje dzisiaj dwa zadania uczniów Chrystusa: pasterze także potrzebują odpoczynku. Zadanie pasterza polega na mówieniu i świadczeniu prawdy. Pasterz jako umęczony człowiek powinien mądrze odpoczywać.
Żyjącego w siódmym wieku przed Chrystusem Jeremiasza nazywali prorokiem płaczącym, gdyż z bólem w czasach niewoli babilońskiej napominał przewodników Izraela. Głosił, że ludzi nie wolno rozpraszać, ale gromadzić w jedno mówieniem prawdy i świadectwem osobistego życia. Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby… Jeremiasz jest wzorem proroka na nasze czasy. W miłości ostrzega przed śmiercią grzechu. Nie jest fałszywym prorokiem udającym, że Ewangelia nie stawia ludziom wymagań np. że trzeba rozgrzeszyć kogoś, kto żyje w konkubinacie, aby nie urazić, bo sobie pójdzie i nie wróci. Miłować nie znaczy usprawiedliwiać grzech.
Pasterzem miłującym owce był św. Szymon z Lipnicy. Patron dnia. Urodzony w 1438 roku w rodzinie piekarzy, jako chłopiec w tajemnicy przed najbliższymi miał rozdawać chleb miejscowym ubogim. Pod wrażeniem kaznodziei franciszkanina św. Jana Kapistrana wstępuje do zakonu i zostaje kapłanem. Z mocą głosi ludziom wymagania prawdy w kazaniach i w konfesjonale. Jego sława szybko dociera do uszu królewskich. Zostaje spowiednikiem Kazimierza Jagiellończyka. W lipcu 1482 roku na Kraków spada morowe powietrze. Zamek wawelski opuszcza król z dworem. Szymon pozostaje wśród chorych. Z klasztornego szpitala wynosi im leki, udziela rozgrzeszeń, grzebie umarłych. W szóstym dniu zarazy, 18 lipca, zauważa, że jego ciało pokrywa się znamionami choroby. Konając na podłodze klasztoru bernardynów modli się: „Przyjdź o słodki Zbawicielu! wywiedź mą duszę z więzów ciała mojego, a zaprowadź ją do rajskiej rozkoszy; niechaj tu w tym moim gniazdeczku dokonam mego żywota; pragnę rozstać się ze światem, a połączyć się z Tobą, o Chryste Jezu!”.
Drugie wezwanie słowa Bożego dotyczy odpoczynku. Apostołowie opowiadają Jezusowi kogo spotkali i co ich spotkało. Zbawiciel wprost mówi uczniom, by poszli na miejsce osobne i odpoczęli. Napracowali się, nikt im nie może zarzucić lenistwa. Potrzeba, aby spotkali się niejako sami ze sobą. Każdy człowiek potrzebuje regularnego ładowania baterii w postaci zdrowego snu oraz odpoczynku w ciągu dnia czyli min 30-60 minut dziennie tylko dla siebie. Dziś coraz częściej doświadczamy zmęczenia psychicznego, które narusza wydolność naszego systemu nerwowego, co wynika z przesytu informacjami. Jezus mówi: Pobądź w ciszy, abyś usłyszał swój oddech. Posłuchaj bicia twojego serca, abyś sprawdził, czy ciągle kocha. Wtedy będziesz mógł iść do ludzi z miłością.