Jezu, dziękuję, że dałeś mi żyć w czasach Jana Pawła II!
+Veni Sancte Spiritus! 18 maja 2020
J 15,26-16,4a
(26) „Jezus powiedział do swoich uczniów: Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. (27) Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.
(1) To wam powiedziałem, abyście się nie załamali w wierze. (2) Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu. (3) Będą tak czynić, bo nie poznali ani Ojca, ani Mnie. (4) Ale powiedziałem wam o tych rzeczach, abyście, gdy nadejdzie ich godzina, pamiętali o nich, że Ja wam to powiedziałem”.
W Wieczerniku, pośród apostołów mogę być jedynym z nich. Wprawdzie drzwi zamknęli, ale poprzez słowo Boże, moją wyobraźnię, emocje, umysł i serce mieszczę się w ich gronie. Chcę być blisko Jezusa. Otwieram uszy, napełniam serce Jego słowami o Duchu Świętym.
1. (26) „Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie.
Woda, światło, wiatr, ogniste języki, szum z nieba, szmer łagodnego powiewu. Te wyrażenia stanowią zaledwie część słów, którymi Pismo Święte obrazuje bliskość Niewyobrażonego. Żywioły czyli znaki dynamiki przyrody. Od dawna samo życie ludzie określają jako ruch.
Zbawiciel zapowiada dzisiaj przyjście Ducha Świętego, któremu nadaje imię wyższe niż żywioł. Tym słowem zwykliśmy określać siłę nieposkromioną w swojej potędze, ale bezmyślną. Pocieszyciel to Osoba, czyli Ktoś, a nie coś, to Ten, który jest wrażliwy, czuły, bliski, bo miłuje.
Pragnę podziękować jedynemu Bogu za udzielanie siebie mnie, kruchemu stworzeniu; w prostocie serca podziękuję za dar chrztu świętego, za dar bierzmowania, w których Pocieszyciel przyszedł, by we mnie zamieszkać. Podziękuję za tych, dzięki którym je otrzymałem. Jak staram się uruchamiać w sobie siedem darów Ducha Świętego na co dzień?
2. …którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi…
Uczestniczę w tajemnicy Wspólnoty w Bogu. Jezus jest przedwiecznym Bogiem, Synem Ojca, Słowem Wcielonym. Duch Święty począł Jezusa w łonie Panny Świętej, namaścił nad Jordanem. Teraz On zostanie od Jezusa posłany w jedności z posłaniem od Ojca. Poślą Go wspólnie. Tylko tam, gdzie istnieje relacja, wspólnota możliwa jest miłość.
Z kim stanowię widzialną wspólnotę? Jeśli jestem osobą samotną, jak staram się budować moją więź z rodzicami, rodzeństwem, przyjaciółmi? Jeśli żyję w małżeństwie i rodzinie, jak rozwijam moją relację z mężem, żoną, dziećmi? Jeśli jestem osobą konsekrowaną, jak buduję więzi z innymi osobami konsekrowanymi, kapłanami? Co wnoszą w moje życie? Co ja staram się im przekazać?
3. J 16, (1) To wam powiedziałem, abyście się nie załamali w wierze.
Jezus zapowiada czas próby dla naszej wiary. Historia Kościoła pokazała, że taki czas nadszedł rychło po odejściu Pana do nieba. Wszyscy apostołowie zginęli męczeńsko z wyjątkiem św. Jana Ewangelisty. Miłość do Jezusa oznacza wierność prawdzie. Świat czyli środowisko zepsute grzechem kocha zamęt i kłamstwo, nienawidzi prawdy.
Pomyślę o chwilach moich wątpliwości w wierze. Czy szukałem odpowiedzi na nie w Ewangelii, w katechizmie, w ludziach żywej wiary?
Słowa Zbawiciela tchną nadzieją. Dzisiaj w setną rocznicę urodzin Świętego Jana Pawła II uwielbię Boga za tego Świadka Nadziei, za wszystko, czym Bóg mnie przez Niego pocieszył.
Jezu, dziękuję, że dałeś mi żyć w czasach Jana Pawła II!