Słowo Boże przypomina nam dzisiaj trojaki sens świątyni: jest nią budynek, jest nią wspólnota, jest nią każdy człowiek ochrzczony w Duchu Świętym.

+Veni Sancte Spiritus
1 Krl 8,22-23.27-30, Ef 2,19-22, Łk 19,1-10

28 października 2018

Bracia i Siostry w Chrystusie!

Blisko 1000 lat przed narodzeniem Chrystusa król Salomon pyta Boga czy świątynia będzie Go mogła pomieścić, czy zdoła zamknąć Jego chwałę? Pytanie bez oczekiwania na odpowiedź. Pytanie – modlitwa. Świątynia, ani świat cały nie zamknie wielkości Boga. Ołtarz, na którym składane będą w ofierze woły, owce, kozy wyrazi dar na przebłaganie za ludzkie grzechy. Tamta świątynia, choć wielka i piękna przeminie –  zostanie zniszczona, najpierw przez najeźdźców z Babilonii. Odbudowana, powtórnie i ostatecznie obróci się w ruinę za cesarza Trajana, którego wojska krwawo zdławią powstanie Żydów przeciw Rzymianom w roku 70 po Chrystusie.

Świątynia jako kamienny budynek otaczający ołtarz może zostać zniszczona. Nic jednak nie może zniszczyć świątyni rozumianej jako duchowa budowla Chrystusowego Kościoła, o czym pisał do Efezjan Św. Paweł. To Jezus Chrystus, zabity jak Ofiara Odkupienia na ołtarzu Krzyża, zabity lecz zmartwychwstały jest duchowym fundamentem Świątyni. U fundamentów legła wiara Apostołów – męczenników (także św. Pawła). Każdy ochrzczony jest niewidzialną cegłą tej duchowej budowli, scalanej mocą Ducha Świętego. Nasze grzechy rozbijają duchową konstrukcję, powodując pęknięcie w jej spoistości. Msza święta – bezkrwawa Ofiara Jezusa Chrystusa składana na Ołtarzu pod postacią Chleba i Wina ciągle wydobywa moc Bożego Miłosierdzia. Dzięki niej jesteśmy oczyszczeni i napojeni. Dzięki niej możemy kochać tak jak tego uczy Jezus.

W domu Zacheusza Jezus zostaje serdecznie i hojnie ugoszczony. Nawrócony  celnik nie może zapomnieć tego miłującego spojrzenia Jezusa, które go nawróciło. Co  było w oczach Pana? Światło miłości, które przebiło się przez błoto grzechu, w jakim od lat żył Zacheusz. Światło, które miłosiernie przyniosło Zacheuszowi przesłanie: Nie jesteś błotem, jesteś dzieckiem Boga. On nadal cię kocha, ale nie kocha twojego błota. Możesz być obrazem Jego świętości…

Warto dzisiaj podziękować Bogu za tę świątynię, gdzie stoi chrzcielnica, przy której stałem się Świątynią – miejscem zamieszkania Ducha Świętego. Warto podziękować za kościół, w którym karmię się Słowem i Ciałem Pana. Trzeba pomyśleć jak uczestniczę w odpowiedzialności za głoszenie Jezusa, ale i trosce o trwanie konkretnej chrześcijańskiej budowli sakralnej.